Ο Ορφέας Περίδης πριν γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό, τραγούδαγε και έπαιζε κιθάρα σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά. Το 1989
συμμετείχε στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου "Σύνεργα" με τρία τραγούδια
(Μάτια μου, Φεύγω, Θάνατο θέλω τραγικό) που έκαναν αίσθηση. Δύο χρόνια
μετά, στους Αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας, πήρε το τέταρτο βραβείο με το τραγούδι "Ο Ρομπέν των καμένων δασών".
Το 1993 κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», που περιλάμβανε πολύ γνωστά (Φωτοβολίδα, Ζηλεύει η νύχτα κ.ά.) για ν` ακολουθήσουν ?μέχρι το 2011- άλλοι οκτώ ακόμα που «έδωσαν» τραγούδια-επιτυχίες που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό σε όλη την Ελλάδα καθιερώνοντας τον στη συνείδηση του κοινού...
Αρέσκεται στο να κάνει πολύ συχνά περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την ερχόμενη Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται στο «Arte Stage Live Music» στο Κατάκολο για να τραγουδήσει τα τραγούδια του που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα...
Ακριβώς μια εβδομάδα πριν από αυτή την εμφάνιση του συνομιλήσαμε τηλεφωνικά σε μια πραγματικά «ζεστή» συζήτηση...
Σε τι φάση βρίσκεσαι αυτό τον καιρό;
Μόλις έφτιαξα ένα τραγούδι για τον διαγωνισμό που θα κάνει η ΕΡΑ το ερχόμενο Σάββατο. Πρόκειται για μια προσπάθεια που θυμίζει τους αγώνες τραγουδιού που έκανε παλιότερα ο Χατζιδάκις που έδιναν την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να γίνουν γνωστοί, όπως οι αδελφοί Κατσιμίχα αλλά κι εγώ. Μαζί με κάποιους άλλους συνάδελφους μελοποιούμε νέους άγνωστους δημιουργούς. Παράλληλα κάνω εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα ενώ μέσα στην εβδομάδα που έρχεται θα εκδοθεί κι ένας δίσκος της Χάρις Αλεξίου όπου έχω κι εγώ μια συμμετοχή με δυο τραγούδια σε στίχους του αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη. Θα είναι ένας δίσκος με 14 τραγούδια μελοποιημένα από εμένα τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Πέτρο Βαγιόπουλο, τη Βάσω Αλαγιάννη και έναν Ισραηλίτη συνθέτη, προσωπικό φίλο του Ρασούλη.
Αρκετά πράγματα θα έλεγα... σε προσωπικό επίπεδο ετοιμάζεις καινούργια δισκογραφική δουλεία;
Θα έλεγα ότι αυτό δεν με επείγει, δεν θέλω να ενθουσιάζομαι πια για κάτι τέτοιο... βρίσκομαι σχεδόν είκοσι χρόνια στο χώρο και δεν έχω πλέον την αγωνία να εκδώσω κάποια τραγούδια ακόμα κι αν αυτά «ασχολούνται» με την επικαιρότητα και τα δεινά της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα όπου πιθανόν αν αργήσω ίσως και να παλιώσουν. Διαθέτω πλέον όλη την δύναμη και την αποφασιστικότητα να τα πετάξω όλα στον κάλαθο των αχρήστων και να φτιάξω άλλα.
Το γεγονός ότι διαθέτεις μια πολύχρονη πορεία στο χώρο του τραγουδιού θαρρείς ότι είναι στα υπέρ σου ή είναι εις βάρος σου ως καλλιτέχνης; Σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτό το «ισοζύγιο» για να μιλήσω και με οικονομικούς όρους που είναι και επίκαιροι αυτό το διάστημα;...
(γέλια)... Το ισοζύγιο που είπες είναι μια πάρα πολύ ωραία λέξη. Στην δική μου περίπτωση κι επειδή πέρασαν τα χρόνια δεν είναι ισοζύγιο πληρωμών αλλά ένα ισοζυγία πνευματικής αναζήτησης και καλλιέργειας. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει τα τελευταία χρόνια, να κάνω ένα δίσκο που θα αφορά και το αύριο, κάτι που νομίζω ότι κάνει ο κάθε καλλιτέχνης γιατί με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά ξορκίζουμε το χρόνο, τη φθορά. Αν και προσωπικά δεν αισθάνομαι καθόλου το φόβο για το χρόνο που περνάει... είμαι εδώ και χρόνια συμβιβασμένος με αυτό.
Για τις ανά την Ελλάδα εμφανίσεις σου σε περίοδο κρίσης τι σχόλια έχεις να κάνεις;
Νομίζω πως ειδικά στην Περιφέρεια κι επειδή οι ευκαιρίες είναι λιγότερες σε σχέση με την Αθήνα, έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος ίσως το ευχαριστιέται λίγο περισσότερο το να βρεθεί σε μια live συναυλία. Σε κάθε μέρος που έχω πάει αυτό το καιρό ο κόσμος έχει την ίδια αντίδραση, έχει τη διάθεση να ψυχαγωγηθεί, να χορέψει, να περάσει καλά. Αυτό είναι για εμάς βάλσαμο, είναι σωτηρία, είναι θεραπεία! Τι άλλο μπορεί να περιμένει ένας καλλιτέχνης από μια συμμετοχή, σε τέτοιο βαθμό, του κόσμου;
Έχεις δηλαδή «πιάσει» τον εαυτό σου σε κάποια εμφάνιση σου να εκπλήσσεσαι ευχάριστα μην περιμένοντας να «γίνει» τόσο καλά και τελικά να «γίνεται» ακόμα καλύτερα; Και πάνω εκεί να προσθέτεις κι εσύ κι άλλο και να γίνεται ακόμα καλύτερα...
Ακριβώς αυτό είναι... ο εκάστοτε καλλιτέχνης που βρίσκεται στη σκηνή αυτό που περιμένει είναι αυτό που θα πάρει από τον κόσμο. Και όταν αυτό συμβαίνει και γίνεται αυτό το πάρε-δώσε μπορεί να σταθεί η αιτία για να συνεχίσει να συμβαίνει όλη τη νύχτα! Κι αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο, είναι αυτό που σε γεμίζει ικανοποίηση μετά το τέλος της παράστασης ώστε να ξεχνάς ακόμα και την όποια σωματική κούραση έχεις γιατί όλα φεύγουν από την ψυχική πληρότητα που έχεις εκείνη τη στιγμή.
Για την εμφάνιση σου στο Κατάκολο τι έχεις να πεις;
Τα τελευταία χρόνια είναι επιλογή μου να παίζω μ` ένα σχήμα που δεν έχει πολύ έντονο ηλεκτρικό ήχο, είναι πιο ακουστικό το σχήμα με δυο κιθάρες, ένα κρουστό και ένα βιολί. Το σχήμα μαζί με εμένα είναι 4μελές και παρουσιάζουμε με αυτόν τον ακουστικό ήχο επιλεγμένα τραγούδια από την 20χρονη πορεία μου και τα εννέα cd που έχω κυκλοφορήσει πλαισιωμένα και με κάποια άλλα αγαπημένα τραγούδια από το χώρο του νεοελληνικού τραγουδιού. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα 2,5-3 ωρών περίπου...
...που όμως αν «τρέξει» και παραπάνω όπως λέγαμε και νωρίτερα...
... δεν τρέχει τίποτα! (γέλια) Σας περιμένω εκεί να περάσουμε μια όμορφη βραδιά!
Το 1993 κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», που περιλάμβανε πολύ γνωστά (Φωτοβολίδα, Ζηλεύει η νύχτα κ.ά.) για ν` ακολουθήσουν ?μέχρι το 2011- άλλοι οκτώ ακόμα που «έδωσαν» τραγούδια-επιτυχίες που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό σε όλη την Ελλάδα καθιερώνοντας τον στη συνείδηση του κοινού...
Αρέσκεται στο να κάνει πολύ συχνά περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την ερχόμενη Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται στο «Arte Stage Live Music» στο Κατάκολο για να τραγουδήσει τα τραγούδια του που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα...
Ακριβώς μια εβδομάδα πριν από αυτή την εμφάνιση του συνομιλήσαμε τηλεφωνικά σε μια πραγματικά «ζεστή» συζήτηση...
Σε τι φάση βρίσκεσαι αυτό τον καιρό;
Μόλις έφτιαξα ένα τραγούδι για τον διαγωνισμό που θα κάνει η ΕΡΑ το ερχόμενο Σάββατο. Πρόκειται για μια προσπάθεια που θυμίζει τους αγώνες τραγουδιού που έκανε παλιότερα ο Χατζιδάκις που έδιναν την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να γίνουν γνωστοί, όπως οι αδελφοί Κατσιμίχα αλλά κι εγώ. Μαζί με κάποιους άλλους συνάδελφους μελοποιούμε νέους άγνωστους δημιουργούς. Παράλληλα κάνω εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα ενώ μέσα στην εβδομάδα που έρχεται θα εκδοθεί κι ένας δίσκος της Χάρις Αλεξίου όπου έχω κι εγώ μια συμμετοχή με δυο τραγούδια σε στίχους του αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη. Θα είναι ένας δίσκος με 14 τραγούδια μελοποιημένα από εμένα τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Πέτρο Βαγιόπουλο, τη Βάσω Αλαγιάννη και έναν Ισραηλίτη συνθέτη, προσωπικό φίλο του Ρασούλη.
Αρκετά πράγματα θα έλεγα... σε προσωπικό επίπεδο ετοιμάζεις καινούργια δισκογραφική δουλεία;
Θα έλεγα ότι αυτό δεν με επείγει, δεν θέλω να ενθουσιάζομαι πια για κάτι τέτοιο... βρίσκομαι σχεδόν είκοσι χρόνια στο χώρο και δεν έχω πλέον την αγωνία να εκδώσω κάποια τραγούδια ακόμα κι αν αυτά «ασχολούνται» με την επικαιρότητα και τα δεινά της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα όπου πιθανόν αν αργήσω ίσως και να παλιώσουν. Διαθέτω πλέον όλη την δύναμη και την αποφασιστικότητα να τα πετάξω όλα στον κάλαθο των αχρήστων και να φτιάξω άλλα.
Το γεγονός ότι διαθέτεις μια πολύχρονη πορεία στο χώρο του τραγουδιού θαρρείς ότι είναι στα υπέρ σου ή είναι εις βάρος σου ως καλλιτέχνης; Σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτό το «ισοζύγιο» για να μιλήσω και με οικονομικούς όρους που είναι και επίκαιροι αυτό το διάστημα;...
(γέλια)... Το ισοζύγιο που είπες είναι μια πάρα πολύ ωραία λέξη. Στην δική μου περίπτωση κι επειδή πέρασαν τα χρόνια δεν είναι ισοζύγιο πληρωμών αλλά ένα ισοζυγία πνευματικής αναζήτησης και καλλιέργειας. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει τα τελευταία χρόνια, να κάνω ένα δίσκο που θα αφορά και το αύριο, κάτι που νομίζω ότι κάνει ο κάθε καλλιτέχνης γιατί με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά ξορκίζουμε το χρόνο, τη φθορά. Αν και προσωπικά δεν αισθάνομαι καθόλου το φόβο για το χρόνο που περνάει... είμαι εδώ και χρόνια συμβιβασμένος με αυτό.
Για τις ανά την Ελλάδα εμφανίσεις σου σε περίοδο κρίσης τι σχόλια έχεις να κάνεις;
Νομίζω πως ειδικά στην Περιφέρεια κι επειδή οι ευκαιρίες είναι λιγότερες σε σχέση με την Αθήνα, έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος ίσως το ευχαριστιέται λίγο περισσότερο το να βρεθεί σε μια live συναυλία. Σε κάθε μέρος που έχω πάει αυτό το καιρό ο κόσμος έχει την ίδια αντίδραση, έχει τη διάθεση να ψυχαγωγηθεί, να χορέψει, να περάσει καλά. Αυτό είναι για εμάς βάλσαμο, είναι σωτηρία, είναι θεραπεία! Τι άλλο μπορεί να περιμένει ένας καλλιτέχνης από μια συμμετοχή, σε τέτοιο βαθμό, του κόσμου;
Έχεις δηλαδή «πιάσει» τον εαυτό σου σε κάποια εμφάνιση σου να εκπλήσσεσαι ευχάριστα μην περιμένοντας να «γίνει» τόσο καλά και τελικά να «γίνεται» ακόμα καλύτερα; Και πάνω εκεί να προσθέτεις κι εσύ κι άλλο και να γίνεται ακόμα καλύτερα...
Ακριβώς αυτό είναι... ο εκάστοτε καλλιτέχνης που βρίσκεται στη σκηνή αυτό που περιμένει είναι αυτό που θα πάρει από τον κόσμο. Και όταν αυτό συμβαίνει και γίνεται αυτό το πάρε-δώσε μπορεί να σταθεί η αιτία για να συνεχίσει να συμβαίνει όλη τη νύχτα! Κι αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο, είναι αυτό που σε γεμίζει ικανοποίηση μετά το τέλος της παράστασης ώστε να ξεχνάς ακόμα και την όποια σωματική κούραση έχεις γιατί όλα φεύγουν από την ψυχική πληρότητα που έχεις εκείνη τη στιγμή.
Για την εμφάνιση σου στο Κατάκολο τι έχεις να πεις;
Τα τελευταία χρόνια είναι επιλογή μου να παίζω μ` ένα σχήμα που δεν έχει πολύ έντονο ηλεκτρικό ήχο, είναι πιο ακουστικό το σχήμα με δυο κιθάρες, ένα κρουστό και ένα βιολί. Το σχήμα μαζί με εμένα είναι 4μελές και παρουσιάζουμε με αυτόν τον ακουστικό ήχο επιλεγμένα τραγούδια από την 20χρονη πορεία μου και τα εννέα cd που έχω κυκλοφορήσει πλαισιωμένα και με κάποια άλλα αγαπημένα τραγούδια από το χώρο του νεοελληνικού τραγουδιού. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα 2,5-3 ωρών περίπου...
...που όμως αν «τρέξει» και παραπάνω όπως λέγαμε και νωρίτερα...
... δεν τρέχει τίποτα! (γέλια) Σας περιμένω εκεί να περάσουμε μια όμορφη βραδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου